Dag 1 donderdag 24 juli 2008

Vanmorgen om kwart voor zes opgestaan. De kinderen lagen nog heerlijk te slapen ondanks dat ze zo zenuwachtig waren voor de grote reis. Ze sliepen gisteravond om half 11 nog niet. Even gedouched en aangekleed en toen de kinderen maar geroepen. Joost sliep nog en wilde in eerste instantie niet mee. Later toch maar wel. Goed half 7 was Peter al bij ons om ons naar Schiphol te brengen. Nog wat eieren gebakken voor op de broodjes. Bart lust namelijk niet alles dus uit voorzorg maar een broodje en een worstenbroodje mee. Rond zeven uur konden we eindelijk vertrekken. Het was vrij rustig op de weg dus goed half negen waren we al op Schiphol. Nog even de nodige sanitaire stoppen en toen maar naar de balie van United. Deze was al open en we konden al inchecken. Dat had nog wel even in en bij de 2e vlucht van Washington naar Orlando bleek dat we bij de nooduitgang zaten. Aangezien daar alleen volwassenen mogen zitten zouden Joost en Bart naast elkaar moeten zitten. Niet zo'n goed plan! Er waren echter geen andere stoelen meer beschikbaar dus kregen we een gratis upgrade naar Economy Plus. Je hebt dan meer beenruimte en zit vooraan in het vliegtuis. Ideaal dus. Nog even wat winkeltjes gekeken en wat gedronken en om 11 uur mochten we al door de veiligheidscontrole bij de Gate. Om 11.40 boarden en om vijf voor half 1 vlogen we mooi op tijd weg. Joost vond het opstijgen wel een beetje spannend. Het eten was goed aan boord en ook werden we regelmatig voorzien van een drankje en een snack. Bij het landen voelden Bart en ik ons zelf niet zo lekker. Eenmaal in de aankomsthal moest Bart dan ook overgeven. Erg vervelend met een rij van hier tot Tokio voor de immigratie. Er passeerde echter net iemand van immigratie, deze aangesproken en nu mochten we ineens vooraan in de rij. Was het toch nog ergens goed voor. De koffers van de band gehaald, weer een controle en daarna de koffers weer ingeleverd. Bij de douane moest alles uit en bij mij ging het alarm af. Extra controle dus. Later bleek dat dit kwam door de metalen knopen aan mijn broek. Helaas had onze vlucht naar Washington een uur vertraging. Dus ondertussen maar iets gegeten en gedronken bij Wendy's. Om vijf voor 7 stegen we op. Bij aankomst in Orlando gelijk naar Alamo om de auto op te halen. Het was er wel druk maar er werd ons niets aangesmeerd. Ze vroeg nog wel even of de auto wel groot genoeg zou zijn maar verder niets. In de parkeergarage gezocht naar een mooie auto. In eerste instantie gingen we voor de toyota maar daar gingen de koffers niet allemaal in. Toen maar gekozen voor een Chevrolet Impala met alles erop en aan. Eindelijk aangekomen in het hotel konden ze ons niet terugvinden in het systeem. Na enig telefonisch overleg hadden ze ons toch gevonden en kregen we de sleutel van onze kamer. Inmiddels was het al kwart over 11. Gelukkig was onze kamer op de begane grond en konden we snel gaan slapen. Benieuwd hoe laat de kinderen morgen wakker zijn.